Gerçekliğe tepki ve gerçekliğin yansıması, bir ekonomi, sonsuz, evrensel giysilerin yinelemelerinde bulunan bir tazelik. Miuccia Prada’nın İlkbahar/Yaz 2022 Miu Miu koleksiyonu, yeniyi yaratmak için mevcut olanı kullanarak gerçekliğe atıfta bulunma ve araşıtrma yapma egzersizine dönüşüyor.
Temeller klasiktir – pantolonlar, kazaklar, gömlekler, blazerlar, takım elbiseler ve dar elbiseler, günlük kıyafetlerin mutlak arketipleri. Parçalara ayrılarak yeni bir proporsiyon dengesi bulunur – her birinin inandırıcı karakteri korunur, ancak vücutla olan ilişkisi değiştirilir. Pantolonlar kısaltılmış eteklere, kazaklara ve vücudu ortaya çıkarmak için oyulmuş gömleklere ayrılır. Kenarlar ham bırakılır, bu eylemlerin spontaneliğinin anısına yapım unsurları açığa çıkarılmıştır. Mevcut parçaları yeniden işleme fikri New Balance ile işbirliğine kadar uzanıyor – 574 spor ayakkabı beyaz, haki veya mavi kotta, işlenmemiş kenarlarla yeniden sunuluyor.
Nakışlar, elbiseleri ve takım elbiseleri süsleyerek gece kıyafetlerinin dekorasyonunu yansıtır. Her gün ve her gece, gündüzün ve gece elbisesinin estetik dili hayatın içinde bir amaca hizmet eder ve bir anlam taşır. Anlamsız yeniliğin panzehiri olan koleksiyon, giyimin temel gerçeklerini, insanların ihtiyaç ve isteklerini kıyafetlerinden inceler. Bu, gerçekliğin büyütülmesidir – adeta gerçekliğe odaklanma.
Gerçekliğin yanı sıra fantezi: Miu Miu defilesinin fiziksel ve sanal alanları, kamera aracılığıyla yakın ilişkileri araştıran sanatçı Meriem Bennani’nin yapıtlarıyla noktalanıyor. Buradaki fikir kadın ve modanın başka bir karşılıklı ilişkisiyle yankılanıyor ve örtüşüyor. Koleksiyonla birlikte tasarlanan Miu Miu live stream’in akışını Bennani, kendi annesinin oynadığı bir dizi filmsel – sanatsal müdahale aracılığıyla kontrol ediyor Bu fantezi dizileri, sanal ve gerçek arasındaki çizgileri bulanıklaştırmak için gösteri yayınına gerçek zamanlı olarak karıştırılarak gösteriliyor.
Bu fikirlerin altını çizerek, Palais d’Iena’nın içi dönüştürülmekten ziyade kesintiye uğramaktadır. AMO tarafından tasarlanan, merkezden geçen bir pist olarak düzenlenen mimarisi, Palais’in iş yeri olarak devam eden işlevinin bir yankısı olarak Eames ofis koltuklarda seyircileri ağırlar. Bennani, Palais’te alanı kesmek, gösterinin fiziksel deneyimini yeniden düzenlemek ve yeniden kurgulamak ve filmlerini gerçek hayata yansıtmak için dürbün şeklindeki ekranlar kurar. Koleksiyonun kıyafetlerinde olduğu gibi, bu filmsel kesimler de yeni bir çalışma yaratıyor – gerçekliği kurguluyor, algıları değiştiriyor.
