Daha önce hiç bir arkadaşınız size sevgilisini övdüğünde bu övgüyü çok yersiz buldunuz mu? En azından birisi size “Biliyor musun? Sevgilim bana her gün günaydın mesajı atıyor!” dediğinde içten içe “Zaten yapması gereken bu değil mi?” diye düşündüğünüze eminiz. Bazen insanlar partnerlerinin en temel, hatta “minimum” seviyedeki çabalarını bile büyük bir başarı gibi görebiliyor. Oysa ki ilişkilerde bu gibi davranışlar, standart olarak zaten bekleniyor. İnternet, bu davranışlara “bare minimum” yani “minimum çaba” adını taktı.
İlişkilerde minimum çabanın yaygınlaşmasında, dijital çağın sunduğu kolaylıkların büyük etkisi var. Artık ‘günaydın’ mesajı atmak, partnerinin fotoğrafına yorum yapmak ya da beğenilerini gizlememek bile övülen bir şey haline geldi. Birçok kişi, sadece en temel düzeyde ilgi ve alaka göstererek veya görerek ilişkilerini devam ettiriyor. Oysa ki bir ilişkiyi derinleştirmek, duygusal bağları güçlendirmek için bundan çok daha fazlası gerekiyor. Minimum çaba gösteren partnerler, çoğu zaman sadece yüzeyde bir bağ kuruyor ve bu da uzun vadede tatminsizlik hissi yaratabiliyor.
Bir ilişkide minimum çaba gösteren tarafın davranışları, karşı tarafın zamanla kendini değersiz hissetmesine yol açabilir. Bir tarafın ilişki için sürekli emek vermesi, diğerinin ise sadece gerekli durumlarda ilgisini göstermesi, ilişkideki dengenin bozulmasına neden olabilir. Yani minimum çaba, ilişkide kırılganlık ve güvensizlik yaratabilir.
Bir ilişkinin sadece minimum çaba ile sürdürülemeyeceğini fark etmek önemli çünkü her iki partnerin de ilişkiye zaman, enerji ve sevgi yatırımında bulunması gerekiyor.
Kapak: @sophieturner
İlginizi çekebilecek bir diğer yazı >>>>> İlişkilerde mevsim etkisi: “Cuffing season”
